..!
حقیقت کلفته توی مخای تنگ نمیره..!
مدیونتم
به تو مدیونم
غرورمو شکستی عین شیشه
به تو مدیونم
که کشتی دلمو واسه همیشه
به تو مدیونم
منو دادی به بی بها بهانه
به تو مدیونم
واسه بغض عمیق این زمانه
به تو مدیونم
شکستی حرمت شبو منو ماه
به تو مدیونم
کم آووردیو رفتی اول راه
به تو مدیونم
عزیزم واسه این حال مریضم
اگه مثل برج سنگی جلوی چشات میریزم
به تو مدیونم به تو مدیونم
به تو مدیونمو دینمو ادا میکنم
حتما
نشونت میدم چه رنجی داره هر چی کردی با من
واسه اینکه تو خجالت محبتات
نمونم
خدا
خدا آن حس زیبائیست که در تاریکی صحرا ..
زمانی که هراس مرگ می دزدد سکوتت را ...
یکی آهسته می گوید :
کنارت هستم ای تنها ..........
و دل آرام می گیرد . . .
حرام
لمسِ تن تو
شهوت است و گناه
حتی اگر خدا عقدمان را ببندد
داغیِ لبت ، جهنم من است
حتی اگر فرشتگان سرود نیکبختی بخوانند
حتی اگر خانه ی خدا خوابگاهمان باشد...
فرزندمان، حرام نطفه ترین کودک زمین است
حتی اگر تو مریم باشی و من روح القدس
خاتون من
حتی اگر هزار سال عاشق تو باشم ،
یک بوسه
یک نگاه حتی ـ حرامم باد
اگر تو عاشق من نباشی...
"احمد شاملو"
...
در آغوشت که جا میگیرم ، عمیق تر گناه میکنم !
من این جهنم را که هوای بهشتی دارد ...
با هزاران بهشت خدا که بی تو هوای جهنم دارد ، عــــوض نــمــیـــکـــنــــم ...!
این اخــــریـــــن اتـــمام حجتم بود . . .
تو چه گفتی سهراب؟
قایقی خواهم ساخت ...
با کدوم عمر دراز؟
نوح اگر کشتی ساخت، عمر خود را گذراند
با تبر روز و شبش، بر درختان افتاد
...
سالیان طول کشید، عاقبت اما ساخت
پس بگو ای سهراب ... شعر نو خواهم ساخت
بیخیال قایق ....
یا که میگفتی ....
تا شقایق هست زندگی باید کرد؟
این سخن یعنی چه؟
با شقایق باشی.... زندگی خواهی کرد
ورنه این شعرو سخن
یک خیال پوچ است
پس اگر میگفتی ...
تا شقایق هست، حسرتی باید خورد
جمله زیباتر میشد
تو ببخشم سهراب ...
که اگر در شعرت، نکته ای آوردم، انتقادی کردم
بخدا دلگیرم، از تمام دنیا، از خیال و رویا
بخدا دلگیرم، بخدا من سیرم، نوجوانی پیرم
زندگی رویا نیست
زندگی پردرد است
زندگی نامرد است، زندگی نامرد است
هوای گریه
نبسته ام به کس دل
نبسته کس به من دل
چو تخته پاره بر موج
رها رها رها من
ز من هر آنکه او دور
چو دل به سینه نزدیک
به من هر آنکه نزدیک
از او جدا جدا من
نه چشم دل به سویی
نه باده در سبویی
که تر کنم گلویی
به یاد آشنا من
ستاره ها نهفته
در آسمان ابری
دلم گرفته ای دوست
هوای گریه با من
هوای گریه با من
هوای گریه با من
هوای گریه با من
دلم گرفته ای دوست
هوای گریه با من
آینه
میبینم صورتمو تو آینه
با لبی خسته میپرسم از خودم
این غریبه کیه از من چی می خواد؟
اون به من یا من به اون خیره شدم؟
باورم نمیشه هر چی میبینم
چشمامو یه لحظه رو هم میذارم
به خودم میگم که این صورتکه
میتونم از صورتم برش دارم
میکشم دستمو روی صورتم
هر چی باید بدونم دستم میگه
منو توی آینه نشون میده
میگه این تویی نه هیچ کس دیگه
جای پاهای تموم قصه ها
رنگ غربت تو تموم لحظه ها
مونده روی صورتت تا بدونی
حالا امروز چی ازت مونده به جا
.
.
آینه میگه تو همونی که یه روز
می خواستی خورشیدو با دست بگیری
ولی امروز شهر شب خونت شده
داری بی صدا تو قلبت میمیری
میشکنم آینرو تا دوباره
نخواد از گذشته ها حرف بزنه
آینه میشکنه هزار تیکه میشه
اما باز تو هر تیکش عکس منه
عکسا با دهن کجی بهم میگن
چشم امیدو ببُر از آسمون
روزا با هم دیگه فرقی ندارن
بوی کهنگی میدن تمومشون
حیف
چون جویبارهایی کوچک
در نخستین ایستگاهها از پا در امدیم
من هیچ
حیف از تو که دریا را ندیدی
اعتراف
اعتراف تلخیست!
من به جای خالی اش
بیشتر از خودش عادت کرده ام . . . !
...
گیرم که جای خالی یک آغوش،
تا خود ِ صبح دستش را دور گلویت فشرده باشد
انصاف نیست اما
با این همه،
...
در هیچ جای این دنیا نباش!
اشک هایت را با دست های خودت،
با همین دستمال چرک تنهایی پاک کن
مثل تو تنهایند...
...
من انسانی قوی هستم
اما گهگاهی دلم می خواهد
کسی دستم را بگیرد و بگوید
همه چیز
درست
خواهد
شد
...
..
.
گلهای کاغذی
من هنوز هم نفهمیدم که
چرا بر خویشتن
هموار باید کرد رنج
آبیاری کردن باغی
کزان گل کاغذین روید
راهنما
عجب اوسکولیه این رفیق ما، توی خلوت ترین خیابون دنیا داره رانندگی میکنه،
هیچ ماشینی از یک کیلومتریشم رد نمیشه، بازم برای گردش به چپو راست راهنما میزنه
100 بار بهش گفتم نکن این کارای فوفول بازیو، میخندن بهت، مگر میفهمه
همیشه با یه لبخند و سکوت که قیافشو میکنه عین اوسکولا جوابمو میده
نفهمه دیگه
اوسکوله دیگه
هه هه
راهنما
هوم
خیلی ممنون
خیلی ممنون واسه هر چی که آوردی به سرم
خیلی ممنون ولی من به سادگی ازت میگذرم
من حواسم ....